6 maja 1539 r., król Zygmunt Stary zezwolił dwom braciom, Adamowi i Hieronimowi Rusieckim, na założenie miasta pod nazwą Jadaromin. Kilka lat później biskup krakowsko-gnieźnieński i Prymas Polski Piotr Gamrat na wniosek Hieronima Rusieckiego 26 sierpnia 1545 r. erygował parafię Jadaromin.

​

W 1796 r. ks. Jan Jezierski wraz z ówczesnym właścicielem tych dóbr Adamem Krasińskim, rozpoczęli budowę kościoła murowanego. Wzniesiono mury, lecz nie wykonano zadaszenia, a budowa została przerwana na wiele lat. Hrabia August Krasiński w 1855 r. podjął decyzję o dalszej budowie murowanego kościoła w Adamowie. Całością prac kierował młody budowniczy Jan Lapier. W 1857 r. po śmierci ojca właścicielem dóbr został hrabia Ludwik Krasiński. Nowy dziedzic dokończył budowę kościoła i bogato go wyposażył. Ołtarz główny przyozdobił pięknym obrazem pędzla Hadziewicza przedstawiającym Zbawiciela na krzyżu.

​

W kościele znajdowały się trzy ołtarze: jeden główny i dwa boczne: wielki – pod wezwaniem Zbawiciela Świata, boczny po prawej stronie p.w. św. Antoniego, a po lewej stronie p.w. Najświętszej Maryi. Ołtarz główny składał się tylko z obrazu Pana Jezusa i stojących obok dwóch aniołów. Tabernakulum było bogato zdobione, a chrzcielnica artystycznie rzeźbiona.

​

Ks. Gozdalski, po przybyciu do Adamowa w 1890 r. rozpoczął nowe prace: „Przy nim to w ciągu ostatnich paru lat odnowiono kościół wewnątrz i zewnątrz: przełożono na dachu dachówkę, otoczono murem cmentarz kościelny, dano nową podłogę, odrestaurowano organ, sprawiono nowy ołtarz wieki, boczne odnowiono, ambonę sprawiono nową itd. tak, że dziś ten niewielki kościołek, odmalowany, odzłocony i odświeżony, wygląda jak pieścidełko. Wszystkiego zaś tego dokonano dzięki gorliwości proboszcza, hojności hr. Ludwika Krasińskiego i jego małżonki i ofiarności ubogich, ale chętnych parafjan adamowskich. Zakrystja, dzięki również hr. Ludwikowej Krasińskiej, jest dostatecznie zaopatrzona w apparaty.”

​

W 1899 r. dach pokryto blachą, a artysta malarz Czesław Czarnecki z Warszawy, namalował w prezbiterium wizerunki świętych. Malowidła na ścianach przedstawiały: św. Helenę, św. Franciszka, św. Antoniego i św. Józefa. Na froncie kościoła umieszczono napis: „Chwalcie Pana Ludy świata.”

W roku 1910 z funduszów różańcowych dokupiono do wystroju kościoła piękny obraz Matki Bożej Częstochowskiej i umieszczono go w wielkim ołtarzu. Namalował go artysta Ignacy Stelmacki z Warszawy.

Wiosną 1943 r. wybuchł pożar, który strawił większość zabudowań Adamowa. Była to wielka tragedia dla mieszkańców Adamowa i całej parafii.

Po wojnie na ścianach prezbiterium powstały polichromie: z lewej strony olbrzymi obraz rozmnożenia chleba na pustyni, jako radosna zapowiedź Chleba Żywego, a z prawej strony narodziny Najświętszego Sakramentu — „Ostatnia Wieczerza”.

​

Źródło:

 Dzyr St., Osiński T., Parafia Adamów i jej duszpasterze, Lublin, Polihymnia, 2008, ISBN: 978-83-7270-584-4